هر چند عمر اختراع تلویزیون به یک قرن نمی‌رسد اما سرعت ابداع و نو‌آوری در این زمینه بسیار زیاد بوده است. درواقع رشد فناوری، تلویزیون‌های سیاه و سفید درون جعبه‌های چوبی را به روی میز منتقل کرد، به تصاویر جعبه جادو رنگ داد و دست آخر هم آنها را مانند تابلو به دیوار چسباند.
این در حالی است که تا همین چند سال پیش که خریدن تلویزیون‌های بزرگ مد شده بود ، فضای قابل توجهی از خانه در انحصار تلویزیون قرار می‌گرفت. اما تلویزیون‌های جدید واقعا به اندازه یک تابلوی دیواری فضا اشغال می‌کنند و این ویژگی باب دندان زندگی آپارتمان نشینی است.
تلویزیون‌های جدید که به ال سی‌دی معروف هستند، علاوه بر نازکی، ارجحیت دیگری نیز نسبت به تلویزیون‌های آنالوگ دارند و آن کیفیت و شفافیت تصویر است. این تلویزیون‌ها معمولا پایه ای دارند که روی آن قرار می‌گیرند اما امکان نصب آنها روی دیوار هم وجود دارد و البته باید توجه داشت که به خوبی روی دیوار محکم شوند.با وجود این برتری‌ها، قیمت این تلویزیون‌ها نسبت به نوع آنالوگ بیشتر است.
در هنگام خرید این تلویزیون‌ها باید به تناسب فضای خانه و اندازه تلویزیون توجه کرد. هرچند دیدن تصاویر در تلویزیون‌های بزرگ‌تر جذاب‌تر به نظر می‌رسد اما خریداری یک تلویزیون 60 اینچی برای یک آپارتمان 40 متری که فاصله بیننده تا تلویزیون به 2 متر هم نمی‌رسد، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.
